Οικοδομική Τουριστική Ανάπτυξη στη κοινότητα
Το μικρό χωριό Μανδριά Πάφου που άλλοτε ήταν τουρκοκυπριακό, τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μια ραγδαία ανάπτυξη. Μέχρι το 1963 κατοικείτο από τουρκοκύπριους και οι έλληνες είχαν διωχθεί, αφήνοντας αρκετή περιουσία. Από το 1963 – 1974 το χωριό ήταν αμιγές, τουρκοκυπριακό. Από το 1974 με την τουρκική εισβολή, οι τουρκοκύπριοι έφυγαν και το χωριό συνέχισε την πορεία του πλέον με ελληνοκυπρίους. Κατοικήθηκε από πρόσφυγες. Πως εξελίχθηκε αυτή η ραγδαία ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, θα το δούμε παρακάτω.
Το κράτος συνέβαλε αρκετά, απαλλοτριώνοντας γη. Μέχρι τώρα 50 οικόπεδα δόθηκαν σε προσφυγικές οικογένειες και μαζί με αυτό συνέβαλε και στην οικονομική ενίσχυση για την ανοικοδόμηση της κατοικίας, με το ποσό των £ 5,000. Γίνονται προσπάθειες μέσω του κοινοτικού συμβουλίου, για νέα απαλλοτρίωση γης και δημιουργία νέων οικοπέδων, για να διατεθούν επίσης σε προσφυγικές οικογένειες. Στην περιοχή του χωριού, δημιουργήθηκε και ένας συνοικισμός με 22 κατοικίες.
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες και επενδυτικές εταιρείες έχουν ήδη επενδύσει, ανεγείροντας τις πρώτες 100 τουριστικές μονάδες, νοτίως του χωριού στη παραλιακή περιοχή. Στην όμορφη τούτη αμμουδιά των Μανδριών, άρχισε ο σχεδιασμός για ανέγερση ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Γενικά μια τουριστική κίνηση άρχισε να απειλεί το άλλοτε ήσυχο χωριουδάκι.
Αν και το χωριό βρίσκεται σε πεδιάδα, ανάμεσα στο πράσινο, όμως και στην αντίπερα όχθη, η θάλασσα προσθέτει μια μοναδική ιδιαιτερότητα στο τοπίο.
Αλλά και στον ίδιο τον οικισμό άρχισε η τουριστική δραστηριοποίηση, με την παραδοσιακή μοναδική ταβερνούλα που διαθέτει. Όλες σχεδόν οι προβλεπόμενες υπηρεσίες, που φαίνεται να θεωρείται απαραίτητη η παρουσία τους, όπως τράπεζα, γραφείο ενοικιάσεως αυτοκινήτων, βίντεο, σύγχρονη υπεραγορά, δεν θα αργήσουν να εγκατασταθούν στον χωριό. Ήδη στο χωριό λειτουργεί Συνεργατική Τράπεζα, με την ονομασία Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Εκτοπισμένων Μανδριών (ΣΠΕΕΜ). Σύντομα όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Στο χωριό καλλιεργούνται φυστίκια – πατάτες και κυρίως κηπευτικά.
Ωστόσο η πεδιάδα, εξακολουθεί να αποδίδει και να προσδίνει ένα όμορφο σμαραγδένιο χρώμα στο τοπίο της περιοχής Μανδριών.
Τα Μανδριά διαρκώς διαφοροποιούν τη χρήση γης τους. Μεταμορφώνεται η οικιστική τους έκταση, τουριστικοποιείται η αμμουδιά. Μια καινούργια οικονομική ανάπτυξη αρχίζει για το φτωχικό αυτό χωριό. Κι οι ρυθμοί της ανάπτυξης είναι τώρα έντονοι. Φαίνεται πως η χρυσή αμμουδιά των Μανδριών συμβάλλει στην περαιτέρω τουριστικοποίηση του χωριού.
Ακριβώς στα νότια του χωριού, στην παραλιακή περιοχή θα ανοικοδομηθούν και άλλες τουριστικές κατοικίες.
Είναι όμως και η τουριστική αυτή ανάπτυξη στο χωριό, μια ανείπωτη χαρά και απόλαυση στο άλλοτε φτωχικό και παραμελημένο χωριουδάκι.
Μια αύρα, που κάποτε προέρχεται από το βουνό στα βόρεια και κάποτε από τη θάλασσα στα νότια, συνεχώς σε θωπεύει και σε αναζωογονεί. Η πεδιάδα καθώς πλησιάζεις τη θάλασσα, στενεύει. Το τοπίο γίνεται πιο τραχύ, ταυτόχρονα όμως πιο γραφικό και οπωσδήποτε πιο θελκτικό. Το σκουροπράσινο χρώμα των φυτών και των αγριολούλουδων που πληθωρικά φυτρώνουν, βρίσκεται σχεδόν δίπλα στην αμμουδιά των Μανδριών.
Κι έξαφνα προβάλλει μπροστά σου μια γαλάζια θάλασσα. Ένα άλλο ήρεμο γλαυκό χρώμα. Κινείσαι πράγματι μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων.
Η αμμουδιά των Μανδριών έχει κάτι το ιδιαίτερο. Έχει αρκετό πλάτος και αποτελείται από λεπτόκοκκη αλλά και χοντρόκοκκη άμμο, ανακατωμένη με λίγα πολύχρωμα βοτσαλάκια. Η αμμουδιά, ανάμεσα στο γαλάζιο χρώμα της θάλασσας και του πράσινου αυτού της πεδιάδας, απομονωμένη και σχεδόν άγνωστη στο ευρύ κοινό, είναι προκλητική σ’ αυτούς που νοιάζονται για ξεκούραση, ηρεμία και γαλήνη.